عموما به مواردی بیماریهای موضعی میگویند که در آن فرد روی پوست عارضههایی میبیند یا آن را لمس میکند. احتمالا شما هم در زمانی از زندگی خود دچار یکی از بیماریهای موضعی شدهاید. بیماریهای موضعی بخش گستردهای از بیماریهای پوستی را هم شامل میشود اما بر خلاف باور عموم تنها به اختلالات پوستی محدود نمیشود. یک بیماری موضعی میتواند آسیب سطحی به بافت، بروز یه غده سرطانی، جوش صورت و… باشد. پزشکان طب نوین (رایج) معتقدند که درمان برخی از این بیماریها با استعمال پمادها، برداشتن غده یا پرهیزهای غذایی و… قابل درمان هستند. اما بنظر شما این اقدام درمانی خارجی به معنای ریشه کن کردن بیماریست؟ با ما همراه باشید تا از دیدگاه علم کهن هومیوپاتی به این سوال پاسخ دهیم.
هومیوپاتی چیست؟
بیاید پیش از آنکه به سراغ پاسخ اصلی این پرسش برویم مجددا نگاهی به هومیوپاتی کلاسیک داشته باشیم.
هومیوپاتی ریشه در تاریخ درمان چین و هند دارد، اما اگر بخواهیم به طور دقیق به تاریخ تدوین این علم اشاره کنیم باید به سال 1796 در آلمان بگردیم. این روش توسط یک پزشک و شیمیدان آلمانی (فردریش ساموئل هانمن) ابداع شد.
در همان زمان درمان و بهبود بیماران با این روش نتایج ویژهای به همراه داشت و همین نکته باعث گسترش هرچه بیشتر هومیوپاتی، ابتدا در آلمان و سپس در نقاط دیگر جهان شد.
هومیوپاتی کلاسیک به مشابه درمانی هم شهرت دارد، این طب ادعا میکند که بیماری را به دست ماده مشابه، شفا میدهد. در حقیقت علم شفابخش هومیوپاتی بر پایهی این تفکر شکل گرفته است: همانند، همانند را شفا میدهد. برای مثال پیاز باعث سوزش چشم و آبریزش بینی میشود با استفاده دارویی با منشاء این گیاه میتوان سوزش چشم و آبریزش بینی را در یک فرد درمان کرد.
هومیوپاتی در حیطه درمانهای مکمل قرار دارد و توانسته رتبه اول را در بین درمانهای مکمل به دست بیاورد.
در حال حاضر از هومیوپاتی برای درمان بیماری انسانها، گیاهان و حیوانات استفاده میشود.
روش تشخیص بیماری موضعی در هومیوپاتی کلاسیک
طب هومیوپاتی معتقد است که هر موجودی کاملا منحصربهفرد است. متخصص هومیوپات در زمان شرح حال گیری به این نکته توجه داشته و به هیچ عنوان برای تجویز دارو پیشداوری نخواهد کرد.
تشخیص بیماری در هومیوپاتی اینگونه انجام میشود:
در ابتدا مراجعه کننده، تاریخچه بیماریش را به تفصیل شرح میدهد؛ اطرافیانش هم آنچه را که در مورد شکایاتش، رفتارش و اینکه چگونه متوجه بیماریش شده و علائمی که دارد بیان میکنند. پزشک هم با مشاهده، شنیدن حرفهای بیمار و ثبت علائم آن، اطلاعات مورد نیاز را از بین حرفهای بیمار به دست میآورد. پزشک هومیوپات با توجه کامل، سعی در ایجاد تصویر شخصیتی فرد دارد.
در این زمان، پزشک، کاملا سکوت کرده و به بیمار اجازه میدهد تا آنچه را که در مورد خودش میداند بیان کند و به هیچ عنوان صحبت بیمار را قطع نخواهد کرد، مگر آنکه بیمار از موضوع خارج شده و به چیزهای دیگر بپردازد. علت این کار هم به همان منحصربهفرد بودن هر فرد برمیگردد.
زمانی که صحبتهایی فرد بیمار تمام میشود پزشک هم سوالاتی برای شناخت دقیقتر بیماری مطرح میکند:
- این عارضه چه زمانی بروز کرد؟
- تا به امروز چه داروهایی مصرف کردهاید؟
- احساس شما در این زمان چگونه است؟
- آیا تغییراتی در خلق و خوی خود احساس میکنید؟
- دقیقا چه نوع دردی را در نواحی مختلف احساس میکند؟
- نقطه درد دقیقا کجاست؟
- آیا درد بصورت دوره ای یا متناوب است یا در زمانهای مختلفی بروز میکنند؟
- آیا دردها مداوم و بدون فاصله بودند؟
- دردها در هر زمانی، چقدر طول می کشیدند؟
- رژیم غذایی شما چگونه است؟
- روزانه در محیط اطراف خود احساس استرس یا ناخوشایندی دارید؟
و موارد دیگر.
اینها تنها بخشی از سوالاتی است که هومیوپات از فرد میپرسد تا شناخت دقیقی از بیماری و خود فرد به دست آورد.
دیدگاه و رویکرد هومیوپاتی در مواجه با بیماری های موضعی
همانطور که اشاره شد بیماری های موضعی اختلالاتی هستند که روی قسمتهای خارجی بدن عارض میشوند. این بیماریها تنها به شکل یک ضایعه خارجی دیده میشوند، در یک نگاه ظاهری هم، شکل یک بیماری منحصرا موضعی را به ذهن میآورد. اگر با چنین دیدی به آنها نگاه کنیم، این ضایعات باید عوارض جزئی و کم اهمیتی باشند و در این صورت هم نباید دوام چندانی داشته باشد.
اما اینطور نیست، طب هومیوپاتی کلاسیک معتقد است که بیماریهای موضعی حداقل یک منشاء درونی دارد و نشان وجود اختلالاتی در بدن فرد است.
اگر ضایعات و جراحات از خارج بر بدن وارد شده باشد و به هیچ وجه شدید نباشند – باز هم تمامی بدن موجود زنده، نوعی واکنش (همدردی جمعی) مثل تب، کهیر یا موارد دیگر نشان میدهد. پس نمیتوان بیماری موضعی را تنها به صورت بیرونی درمان کرد و حتما باید نیروی حیات بدن را برای این درمان آماده کرد.
البته اگر که مانع بیرونی بر سر راه درمان باشد در ابتدا برطرف میشود. مثل جا انداختن در رفتگیها، بستن زخم با بخیه و بانداژ، بند آوردن خونریزی با فشار یا بیرون کشیدن اجسام خارجی فرو رفته در قسمتهای حیاتی و موارد دیگر.
بعد انجام این فرایند هومیوپات از درمانهای پزشکی و هومیوپاتیکی، کمک گرفته و راهکارهای مفیدتر و بادوامتری را برحسب ضرورت ارائه میدهد.
تا اینجا مواردی که گفته شد منشاء بیرونی هم داشت اما زمانی هم هست یک ضایعه بهعلت تحریک شدگی یا وجود اختلال درونی رخ میدهد. این گونه بیماریهای موضعی به دلیل نامشخص بودن علت بروز، حساستر هستند به همین دلیل نباید آنها را به عنوان ضایعاتی صرفأ موضعی در نظر گرفت و باید برای ریشه کن کردن آن روی عملکرد ارگانهای داخلی بدن تمرکز کرد.
به طور کلی تمرکز داروهای هومیوپاتی روی تحریک نیروی حیات و ارگانهای آن است، به این گونه که این داروها با تحریک این بخش سعی در ایجاد تعادل و بهبود یا درمان بیماری میکند.
انتخاب دارو برای درمان بیماری موضعی بسیار مهم است همانطور که اشاره شد این بیماریها نشانهای از یک مشکل داخلیست.
ممکن است نشانههای دیگر هم وجود داشته باشید که ظاهرا دیده نشود و کشف آن بسیار مهم است. پس میتوان گفت این نوع درمان، زمانی بهترین اثر را دارد که هنگام ارزیابی بیماری و بررسی ویژگی واقعی عارضه موضعی؛ تمامی تغییرات، شکایات و علائم قابل مشاهده در سلامت بیمار در ارتباط با هم مورد بررسی دقیق قرار داد تا بتوان بر اساس آنها، داروئی که با کلیت علائم بیمار هماهنگی دارد انتخاب شود.
اگر تا به امروز با یک بیماری موضعی درگیر بودید اما از روش رایج پزشکی نتیجه نگرفتید باز هم میتوانید از هومیوپاتی استفاده کنید. ممکن است طول درمان شما در مقایسه با افرادی که از ابتدا با هومیوپاتی همراه بودند بیشتر باشد، اما باز هم امکان بهبود یا درمان شما وجود دارد.
سخن پایانی
در این مقاله به طور مفصل درباره رابطه درمان با هومیوپاتی و بیماریهای موضعی صحبت کردیم. هومیوپاتی یک درمان نرم بود و ناچیز بودن عوارض آن باعث جلب نظر افراد در سراسر جهان شده است. تمرکز این روش درمانی روی پیشگیری از بیماری در افراد و کنترل تعادل بخشهای مختلف بدن در راستای بهبود و درمان امراض است.
موسسه فرهنگی اطلس پیدایش بهعنوان بزرگترین مؤسسه آموزشی هومیوپاتی در ایران با بیش از بیست سال تجربه در راستای افزایش آگاهی و سلامت جامعه اقدام به تولید و نشر کتابهای تخصصی در زمینه هومیوپاتی کرده است. برای مطالعه مطالب مرتبط با هومیوپاتی با ما همراه باشید.
منبع:
مبانی طب هومیوپاتی (ارگانون پزشکی)/ساموئل هانمن